Polskie winiarstwo

Polskie winiarstwo i enoturystyka dynamicznie się rozwijają. Tradycje winiarskie w Polsce sięgają X wieku i chociaż Kraków nigdy nie mógł konkurować z zielonogórską czy sandomierską potęgą winiarską, to właśnie w naszym województwie, na zboczach Wawelu miała swój początek historia polskiego wina. Również pod Krakowem znajduje się winiarska historyczna perełka, opactwo benedyktynów w Tyńcu.

Wiek XIV był okresem największego rozpowszechnienia upraw winorośli w naszym kraju. Powstawały co raz to nowe winnice, wzrastała konsumpcja wina, a kroniki wymieniają liczne miejscowości, w których wyrabiano wino. Istnienie upraw winogradów znajduje swoje potwierdzenie w nazewnictwie wielu miejscowości, jak chociażby Winiary, czy Winnagóra. 

Regres polskiego winiarstwa zapoczątkowały zmiany klimatyczne, które obniżały i niweczyły plon winogron oraz moda na zachodnie produkty. Masowo sprowadzano wino z Węgier, ale także z Włoch i Francji. Ostatecznego spustoszenia wśród polskich winnic dokonały siedemnastowieczne wojny.

Obecnie obserwujemy dynamiczny rozwój enoturystyki, odtwarzania tradycji winiarskich i popularyzacji kultury wina. Z roku na rok przybywa w Polsce winnic sadzonych z myślą o produkcji i sprzedaży wina. Na przestrzeni 20 lat liczba winnic wzrosła z dwudziestu kilku do prawie sześciuset zgłoszonych. Najwięcej winnic skupia się w województwach małopolskim, podkarpackim, lubuskim i dolnośląskim. 

Wg KOWR:

Polska – 583 winnice, ok. 800 ha